Σύνδρομα υπέρχρησης

Παράγοντες που διευκολύνουν την πρόκληση συνδρόμου υπέρχρησης είναι:

α) Ανατομικές ανωμαλίες των αθλούμενων (π.χ. ρευβά γόνατα, βλαισά γόνατα, ρευοποδία, βλαισοποδία κ.ά.).

β) Εξωτερικοί παράγοντες, όπως ακατάλληλα αθλητικά παπούτσια, ανώμαλο σκληρό έδαφος, ακατάλληλο προπονητικό πρόγραμμα.

Πολλές φορές συνυπάρχουν πολλοί παράγοντες μαζί. Έτσι ο αθλούμε­νος είναι ιδιαίτερα επιρρεπής να δημιουργήσει κάποιο σύνδρομο υπέρχρη­σης.

Τα σύνδρομα υπέρχρησης, ανάλογα του οργάνου ή των οργάνων (οστά, χόνδροι, σύνδεσμοι, τένοντες κ.ά.) που συμμετέχουν στην κάκωση, τα δια­κρίνουμε σε:

Υπερφόρτιση σε οστά και χόνδρους: οστεοχονδρίτιδες, χονδρομαλάκυνση επιγονατίδας, οστεοαρθρίτιδες, κατάγματα κόπωσης.
Υπερφόρτιση σε μυς, τένοντες, συνδέσμους: σύνδρομα τμημάτων, κνημιαίο σύνδρομο.
Υπερφόρτιση σε τένοντες, συνδέσμους: τενοντίτιδες – τενοντοελυτρίτιδες, τενοντοπεριοστίτιδες, επικονδυλιτίδες, σύνδρομο πρόσκρουσης (ώμος κολυμβητή).
Υπερφόρτιση στους ορογόνους θύλακες, έλυτρα, υμένες κ.ά.: ορογονοθυλακίτιδες, υμενίτιδες
Ρούσσης Ξενοφών Ορθοπαιδικός Χειρουργός – Ειδικός Αθλητίατρος